bir yaz,
hayır bir yaz öğlesi
hani bilmem kaçında
kelebeğin kanatlarına nazikçe ve cesurca
dokunurken bahar esintisi
çırılçıplak çimlerde
yuvalarını yaparken mayıs karıncaları
düşünmek yapmaktan zor,
gülmek ağlamaktan...
orada burada mekan yaza süslenirken
ve nazlıyken gökyüzü
kısadan bir sağanak bırakırken esaretime
konuşmak, susmaktan zor,
anmak, serseri gibi hatırlamaktan...
yağmur, karanlığın küçük kardeşi buralarda
herşey, mesafelere katıyor
ama daha çok karanlık...
ve biliyorum küçülmekten başka yol yok
olduğum yerde uzaklaşmanın tek yolu bu
ve sonunda,
bir nokta iyidir,
herşeyin en yoğun olduğu...
işte bilmem kaçında
bir yaz akşamı
benliğim bir noktada,
hani biraz meleğim,
özlemek sevmekten zor
gelmek gitmekten...
